Blij verrast waren Joukje Akveld en Jan Jutte toen hun boek Maximiliaan Modderman geeft een feestje werd verkozen tot Prentenboek van het Jaar. Het verhaal gaat over een jongetje dat alleen thuis is en een feest geeft voor zijn speelgoedbeesten. Een vies feestje. En daar mogen kinderen én ouders best een voorbeeld aan nemen, vinden ze.
Het prentenboek is voor schrijfster Joukje een ode aan Annie M.G. Schmidt. ‘Zo past de naam ‘Maximiliaan Modderman’ echt in haar oeuvre. Het is een klinkende naam, en die kwamen ook veel in haar gedichten voor.’ Ook haalde ze inspiratie uit Floddertje. Maximiliaan maakt er ook echt een puinhoop van, zoals Floddertje dat kan. ‘Onder het mom: doe nooit wat je moeder zegt, dan komt het allemaal op zijn pootjes terecht’, lacht de auteur.
Losgezongen van de tijd
De samenwerking tussen Jan en Joukje zat er al langer aan te komen. ‘Het allereerste boek dat ik schreef bestond uit interviews met tekenaars. Ik heb Jan toen uitvoerig gesproken’, vertelt Joukje. ‘Ik ben altijd fan geweest van zijn werk. Hij kan heel goed beweging en expressies tekenen, met zwart gepenseelde contourlijnen.’ Of ze Jan richtlijnen heeft gegeven voor het boek? ‘Zeker niet. Ik wist wel dat hij niet al te modern zou tekenen. Daar houd ik ook van: losgezongen van de tijd.’
‘Wat Joukje zegt klopt wel’, lacht Jan. ‘Ik vind het prettig als de tekst tijdloos is, omdat ik een voorkeur heb voor een bepaalde stijl. Ik vergroot hoofden, laat personages expres houterig lopen. Omdat het zo expressief is: een onderdeel van mijn handschrift. Zolang het beeld maar helder is en blijft.’
Bibliotheek in je hoofd
De illustrator wist al snel hoe hij Maximiliaan vorm wilde geven. ‘Een keurig net jongetje, uit een keurig nette familie’, vertelt hij. ‘Onbewust kijk ik dan altijd naar mijn omgeving. Hoe ziet zo’n jongetje eruit? Ik teken dan met mijn ogen dicht, put uit de ‘bibliotheek’ in mijn hoofd.’ De illustrator vergelijkt het met taal: hoe vaker je een taal spreekt, hoe groter je vocabulaire.
Het illustreren vindt Joukje dan ook een bijzonder vak. ‘Bij een prentenboek is het beeld zo belangrijk. Het is echt een gelukkige samenwerking tussen tekst en beeld. Klopt dat niet, dan wordt het boek zelden een hit.’ Als schrijver levert ze haar teksten abstract aan, pas met de tekeningen wordt het een kloppend plaatje. ‘Het wordt goed gelezen, en nog beter geïnterpreteerd.’
Ode aan het spelen
‘Dit boek is echt een ode aan het spelen’, vertelt Jan. ‘Je mag best klooien en rommelen, achter alle schermen vandaan en je witte sneakers vies maken in de modder. Lekker naar buiten!’ Joukje beaamt dat: ‘Ik hoop dat jonge kinderen en de voorlezende (groot)ouders zich zullen herkennen in de vrolijkheid die je kunt hebben als alles een puinhoop is’, vertelt ze. ‘Want je mág vies zijn.’
Dit interview verscheen in de Voorleesgids 2022-2023.
