Beste Jos en Cecile,
Allereerst: welkom op mijn NIMBIN-blog. Ik laat jullie graag zien wat ik de afgelopen twaalf weken heb gedaan. In eerdere assessments heb ik gemerkt dat reflecteren wel lukt, maar dat ik het lastiger vind op papier dan in een gesprek. Ik ga mijn best doen om jullie zo goed mogelijk te vertellen wat ik heb gedaan, maar vooral ook waarom.
Mijn NIMBIN-bibliotheek bestaat uit alles wat ik in de afgelopen twaalf weken heb gelezen, gezien, geleerd, geluisterd en waar ik ben geweest (al is dat aantal wegens de huidige pandemie niet verbazingwekkend hoog).
Ik ben van kleins af aan al een boekworm en houd van veel verschillende genres. Daar is nu niks aan veranderd. Wel ben ik, mede dankzij Maurits en Marieke, meer naar podcasts gaan luisteren. Vanaf het moment dat de colleges Amerikaanse politiek wegvielen, ben ik naar verschillende podcasts gaan luisteren. Vanuit daar belandde ik al snel bij veel andere onderwerpen. Ik luister ze nu graag in de trein of tijdens het schoonmaken.
Ook heb ik nog nooit zoveel documentaires gekeken als in het afgelopen NIMBIN-project. Hier ben ik vast ook aangestoken door Jamie en Marieke. Ik kon vooral veel goede docu’s vinden die aansloten bij De Mooie Podcast, zoals #EerlijkeFoto of Born to be an influencer.
Tijdens dit project heb ik twee verschillende producten gemaakt:
1. De Mooie Podcast: Een podcast over schoonheidsidealen waarbij er met verschillende gasten wordt ingezoomd op de moderne wereld en de onzekerheden die deze met zich meebrengt: van een perfecte foto op instagram tot je comfortabel voelen in je eigen vel.
2. Wat ik je te vertellen heb – de kunst van het autobiografisch schrijven: In dit stuk vraag ik mij af hoe je een aangrijpende autobiografische roman schrijft. Dat antwoord hoop ik te vinden door middel van interviews met auteurs, een schrijfcoach, mijn eigen moeder en een life coach. Dit is mijn opstap naar het schrijven van een autobiografische roman over het levensverhaal van mijn moeder. Ik wilde er graag een essay van maken, maar kwam er tijdens het schrijven achter dat dat toch niet de juiste benaming was voor wat ik deed. Dit is eerder een beknopte handleiding.
Hier lees je waarom ik een boek wil schrijven. Ik ging in gesprek met:
– Auteur Thomas Verbogt
– Auteur Murat Isik
– Journalist, auteur en schrijfcoach Annemieke Heller van Het Boek Project
– Mijn moeder
Aan de hand van de NIMBIN-indicatoren neem ik jullie graag mee in mijn ontwikkeling.
1) Verantwoordelijk en maatschappelijk betrokken
Handelt vanuit (maatschappelijk) betrokkenheid – heeft oog voor een algemeen belang. Herkent de betekenis en relevantie van verscheidene invalshoeken in het ontleden van een maatschappelijke vraagstuk. Maakt afweging van belangen en argumenten van betrokkenen en onderbouwt deze. Verantwoordt keuzes en weet ontwikkeling weer te geven en toe te lichten (blog/assessment).
2) Innovatief en ontvankelijk
Staat open voor ideeën van anderen; bewust bezig vanuit een open blik met het ontwikkelen. “Acceptance of new suggestions, ideas, influences, or opinions: open-mindedness, receptiveness”. Is proactief en werkt zelfstandig. Denkt en werkt aantoonbaar ‘out of en in the box’. Kijkt breder dan alleen eigen discipline en weet verbanden te leggen. Weet eigen visie op journalistiek te verwoorden en vertalen naar (journalistiek) handelen.
3) Toegewijd, vastberaden, collegiaal
Zet door vanuit een eigen idee; denkt zelfstandig. Gaat constructief om met tegenslagen. Gaat constructief om met feedback. Kan op een adequate manier feedback geven; inhoudelijk en respectvol.
Aan het begin van dit project hebben we een aantal leerdoelen opgesteld. Zo wilde ik graag Cambridge Examen doen voor het assessment. Alhoewel ik een examen in heb gepland, heb ik deze door een hersenschudding moeten verplaatsen. Het doel is dus nog niet behaald, maar wel in ontwikkeling.
Ook wilde ik me meer verdiepen in de Amerikaanse politiek. Aan het begin van NIMBIN kregen we nog colleges van Maike, maar door ziekte zijn die halverwege gestopt. Ik ben wel podcasts gaan luisteren en ben een nachtje opgebleven voor het eerste presidentiële debat, maar het doel om er producties van te maken heb ik laten vervagen. Ik wilde me liever focussen op andere doelen, waar ik betere begeleiding bij kon vinden. Ik ben dus een aantal keer van koers veranderd. Ik had nooit gedacht dat ik een podcast zou maken met Marieke. Die samenwerking verloopt heel fijn en ik ben er best al een beetje trots op. Ik heb mijn werk als journalist altijd al een beetje willen laten overlappen met mijn werk als visagist/docent visagie. Ik vind het namelijk allebei ontzettend leuke werkvelden (al dan wel niet totaal verschillend). Dat is hierbij goed gelukt.
We hebben gekozen voor een chatcast-vorm, omdat we willen dat het lijkt alsof we bij je aan de keukentafel zitten. Je vriendinnen zijn. Wij zijn beide 22 jaar oud. De doelgroep die we hebben gekozen ligt tussen de 15 en 30 jaar, simpelweg omdat dit de groep is die het meest op Instagram te vinden is. Volgens Trusted Shops is het medium vooral in de leeftijdscategorie 15-20 jaar populair, waar in de leeftijdscategorie 20-39 jaar minder dan 60% gebruik maakt van het medium. Volgens het Nationaal Social Media Onderzoek 2020 zitten er dit jaar 5,6 miljoen Nederlanders van 15 jaar of ouder op dit medium. Het bijzondere aan dit medium is dat het volledig op afbeeldingen/foto’s gebaseerd is. Een verhalende vorm zou de impact van de boodschap naar mijn idee wegnemen. Naar mijn mening neem je eerder iets aan van een expert neem je eerder iets aan dan van een verhaal.
Wel heb ik mijn laatste doel volbracht. Hoe begin ik aan het schrijven van een autobiografische roman? Ik vroeg mij in mijn handleiding af hoe je een aangrijpend, persoonlijk verhaal schrijft. Want wat voor effect heeft het bespreken van traumatische ervaringen op de geïnterviewde? Hoe ga je daarmee om tijdens zo’n gesprek? Hoe zorg je ervoor dat jij je als schrijver distantieert van het verhaal (en dus jezelf niet verliest in emoties) en wat kan het delen van een aangrijpende autobiografische roman je opleveren?
Ik heb daar veel gesprekken over gevoerd. Met Monique, met Roy, met Elizabeth, met Marieke en Leon, met Job Jan Altena (mijn stagebegeleider bij het CPNB), maar ook met de bronnen voor mijn essay. Ik was voor deze research en gesprekken nog vrij aarzelig over mijn plannen. Hoe wilde ik dit aan gaan pakken? Maar de gesprekken met bovenstaande mensen heeft me veel inspiratie gegeven om te gaan starten.
Maar ik heb ook tijden gehad waarop ik het lastig vond iets op mijn blog neer te zetten. Dat je de hele dag thuis zat, alle uitstapjes en afspraken werden gecanceld en ik geen woord uit mijn vingers kon krijgen. Dat ik soms te perfectionistisch was om überhaupt iets online te zetten. Op het moment dat we de colleges antropologie, filosofie en sociologie kregen kwam de inspiratie weer een beetje terug. Omdat de onderwerpen mij interesseerden, ja, maar vooral omdat we met z’n allen in discussie gingen over bijvoorbeeld armoede. Marieke en ik verzonnen de beste invalshoeken voor onze podcast na die colleges.
Door dit project heb ik me veel meer bezig gehouden met wat ik om mij heen zie gebeuren – verknipte schoonheidsidealen – dan met wat er al was gebeurd en daar iets van proberen te maken, zoals je op de nieuwsredactie doet. Ook heb ik veel meer tijd geïnvesteerd in literatuur en interessante series en documentaires. Door de colleges en de discussies binnen de groep heb ik veel inspiratie op kunnen doen en kreeg ik weer zin in het produceren. Die zin was na R&P een beetje weggeëbt. Daarnaast heb ik een opzet kunnen maken voor de start van mijn roman, die hopelijk tijdens het afstuderen in boekvorm voor de assessoren komt te liggen.
