Altijd door blijven werken, niet stoppen en vooral geen rust nemen. “Het is bijna te veel”, zei Irene Moors over hoeveel hooi haar goede vriend Fred van Leer op zijn vork neemt. Ik herken mijzelf in de documentaire over één van de meest populaire stylisten van het land.
Ik ben visagist, hairstylist, docent bij de Dutch Beauty Academy, social media beheerder voor een aantal bedrijven, eindredacteur en tekstschrijver, over een aantal maanden (hopelijk) journalist en door dit NIMBIN-project ook nog eens podcastmaker. Voor mij zitten er standaard te weinig uren in een dag. Ik vind veel leuk, leer graag bij en wil daar ook hard voor werken.
Net als Fred. Fred staat aan. Hij heeft doelen en stopt niet voordat hij die heeft bereikt. Sterker nog: hij gaat verder dan dat. Koste wat het kost. Fred is als een auto zonder werkende remmen. Hij levert geen half werk, maar geeft 200%. Toen ik startte aan zijn documentaire had ik mij niet ingelezen van tevoren. Ik wist niet dat het verhaal zou gaan over die ontzettend grote werkdruk die hij voelt, die soms zelfs tot depressieve gevoelens kan leiden.
Ik herken mijzelf daarin. Wellicht is het angst. Sta ik zo dichtbij het afstuderen dat ik niet meer goed weet waar ik echt voor wil gaan. Of kan ik het beide combineren en is juist het fulltime freelancen hetgeen wat ik toch nog wel wat spannend vind.
Door NIMBIN heb ik herontdekt dat ik journalistiek werk toch ook wel heel tof vind. Ik ben dat in jaar 3 een beetje verloren. Een podcast produceren, een essay schrijven. Grote plannen voor mijn boek. Dat heeft mijn liefde voor journalistiek werk toch weer aangewakkerd.
De documentaire over Fred heeft me geleerd dat ik een beetje rustiger aan moet gaan doen. Dat ik niet urenlang wil werken en ’s avonds alleen op de bank eindig. Misschien kan ik tijdens een moment van rust er eindelijk achter komen wat ik na het afstuderen wil gaan doen.
