Wat kan het delen van een aangrijpend verhaal opleveren?
Goed, daar lig je dan met de billen bloot. Je hebt je research gedaan, je creativiteit de vrije loop gelaten en uiteindelijk ligt daar dan jouw manuscript. Je kijkt uit naar het moment dat je eindelijk je eigen boek in handen krijgt. Maar waar heb je al die maanden voor gezwoegd?
Voor de schrijver
Als je je werk goed hebt uitgevoerd heb je tijdens je schrijfproces constant een spiegel voor je snufferd gehad. Zelfreflectie is bij een autobiografische roman niet te vermijden. Voor Verbogt is dat juist hetgeen zo fijn is aan dit genre:
“Door de verhalen die ik meemaak op te schrijven en goed te verwoorden kom ik verder in mijn eigen leven. Het spreekwoord ergens woorden voor vinden is als schrijver immers in intensere mate relevant dan bij menig ander. Je moet je echt bedenken hoe je over iets denkt, hoe je je voelt. En natuurlijk zijn al die inzichten confronterend. Je geeft echt een stukje van jezelf prijs. Je moet je kwetsbaar opstellen. Maar door het schrijven van zo’n boek creëer je ook ruimte in je hoofd. En dat is ontzettend inspirerend.”
Jij hebt iets te vertellen, de hele wereld mag het lezen.
Voor de geïnterviewde
Isik schreef zijn boek in opdracht van zowel zijn moeder als de CPNB. Hij koos er niet zelf voor om voor het genre te kiezen, maar is blij met wat hij voor zijn moeder heeft kunnen betekenen. “Ik heb toch het gevoel dat ik een belangrijk verhaal heb verteld. Mijn moeder was heel lang onzichtbaar, als mens, als echtgenoot, als dochter of zus. Door haar verhaal te delen is ze zichtbaar geworden. Is haar leven niet onopgemerkt gebleven. Dat is natuurlijk voor haar heel fijn, om zo naar buiten te treden als je je hele leven lang onderdrukt hebt gevoeld. Met een boek dat goed ontvangen is en anderen inspireert. Dat vind ik heel mooi. Voor mij als schrijver, maar vooral ook als zoon van.”
Lees verder op de volgende pagina
